ὁ ἐμὸς ἔρως ἐσταύρωται, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἐμοὶ πῦρ φιλόϋλον· «ὕδωρ δὲ ζῶν» (Ιω. δ’ 10), καὶ λαλοῦν ἐν ἐμοί, ἔσωθέν μοι λέγον· Δεῦρο πρὸς τὸν πατέρα. Οὐχ ἥδομαι τροφῇ φθορᾶς, οὐδὲ ἡδοναῖς τοῦ βίου τούτου. ἄρτον Θεοῦ θέλω, ὅ ἐστι σὰρξ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐκ σπέρματος Δαυΐδ, καὶ πόμα θέλω τὸ αἷμα αὐτοῦ, ὅ ἐστιν ἀγάπη ἄφθαρτος.
Ιγνάτιος Θεοφόρος. Προς Ρωμαίους VII,2-3. ΒΕΠΕΣ.2,276
Εκείνος που συνάρπασε την καρδιά μου και την φλόγισε με θείο έρωτα, βρίσκεται Σταυρωμένος.
Δεν υπάρχει λοιπόν μέσα μου καμιά φλόγα-αγάπη, που να σχετίζεται με την ύλη.
Μια πλούσια πηγή αναβρύζει ολόδροση κι ορμητική μέσα μου και μου μιλάει και λέει μέσ’στα κατάβαθά μου: «Έλα, προς τον Πατέρα».
Δε με ευχαριστεί καμιά τροφή που είναι δεμένη με τη φθορά, καμιά ηδονή και τέρψη της ζωής αυτής.
Άρτον Θεού ποθώ, που δεν είναι άλλο από το Σώμα του λατρευτού μου Ιησού Χριστού, του αναμενόμενου απογόνου του Δαυΐδ, και Ποτό ιερό αποζητώ, το Αίμα Εκείνου, που δεν είναι άλλο από το βαθύ βίωμα μιας ουράνιας και παντοτινής αγάπης.
